Εύθυμα αλλά σοβαρά Φαίνεται πως είμαι γκαντέμης. Όλα τα στραβά από τα στραβά και ανάποδα, μου λαχαίνουν, και δυσκολεύομαι να τα καταπιώ. Διάβαζα που λ ...
Εύθυμα αλλά σοβαρά
Φαίνεται πως είμαι γκαντέμης. Όλα τα στραβά από τα στραβά και ανάποδα, μου λαχαίνουν, και δυσκολεύομαι να τα καταπιώ.
Διάβαζα που λες τις προάλλες, πως ένας μάλλον κονομημένος (αφού αντίθετα από τους πολλούς σαν εμάς διαθέτει και σκάφος αναψυχής) συμπολίτης μας, έκανε διακοπές στο όμορφο νησί της Σαπφούς, και να φανταστείτε πήγε ο καημένος με τη φαμίλια του να κάνει μπάνιο, απρόσκλητος και θρασύτατος, σε κάποια ιδιωτική πλαζ, και θέλανε λέει να τον πάρουν με τις πέτρες αντί να προθερμάνουν το νερό και να του παραχωρήσουν όλες τις ανέσεις.
Αναρωτιέμαι όμως αν στη δική του αυλή κατασκήνωναν μερικοί ανεπιθύμητοι, θα τους ανεχόταν;
Δε λέω, έπρεπε κι ο ιδιοκτήτης να ήταν πιο ευγενής, αλλά κανείς δεν ξέρει, τι τραβάει όλη μέρα και ίσως κάθε μέρα.
Διάλεξα ένα ερημικό κομμάτι γης να σάξω κι εγώ το σπιτικό μου. Όχι εξοχικό. Πρώτη και μοναδική κατοικία. Μπροστά, η θάλασσα. Συχνά το καλοκαίρι έρχονται άγνωστοι και θρονιάζονται στη πόρτα μου μπροστά που έχει ένα αρμυρίκι φυτεμένο από τα χέρια μου. Επειδή όμως φημίζομαι για την μη κοινωνικότητά μου και μ’ αρέσει να κάνω τον ερημίτη, έχω την υπομονή και ηρεμία και πάω παραπέρα, για να απολαύσει αυτός αντ’ εμού τον δικό μου χώρο. Αν όμως αυτό γίνεται συχνά, έχει ο άλλος τόση υπομονή;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο περί ού ο λόγος «φουκαράς», είχε κι άλλη περιπέτεια.
Ένας επαγγελματίας ψαράς λέει, που ήθελε να ρίξει δίχτυα, του μίλησε άσχημα, και δεν ντράπηκε που ήταν και παππούς, (γιατί και το εγγόνι του μίλησε απότομα), και τον ανάγκασε να πάρει το σκάφος του από τον τόπο όπου αυθαίρετα είχε αγκυροβολημένο προκειμένου να απολαύσει το θαυμάσιο μενού στη διπλανή ταβέρνα!
Τώρα, τη δουλειά του και το ψωμί των παιδιών του έπρεπε να κοιτάει ο γεροντάκος, ή την αλαζονική διασκέδαση του «ματσό» παραθεριστή;
Το ηθικό δίδαγμα από την θλιβερή τούτη καταγγελία του επι(εκ)δρομέως είναι, ότι «βασιλικιά διαταγή και τα σκυλιά δεμένα». Όλοι να σταματήσουν τις δουλειές τους για την καλοπέραση τη δική του. Δημοκρατικά πράματα δηλαδή!
Στο δε χωριό μου το λένε «ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα».
Αν όμως αγαπητέ μου διαμαρτυρόμενε είχες τέτοιες απαιτήσεις εδώ στα μέρη μας, Χανιά ή Ρέθυμνο μεριά, θα έφευγες νύχτα κι ίσως με το σκάφος σου βουλιαγμένο. Και μην μου πεις ότι η Κρήτη δεν έχει τουρισμό; Ή ότι είναι αγριανθρώποι οι Κρητικοί; Απλά απαιτούν να υπολογίζει και να σέβεται ο άλλος τον ιδρώτα τους.
Κι απορώ όταν διαβάζω στη συνέχεια να απειλεί ο ίδιος, ότι αν συνεχιστούν να συμβαίνουν τέτοιες εις βάρος του «εγκληματικές ενέργειες», θα γίνει λέει πρώτη είδηση στο CNN (όπα ρε μεγάλε!) και στον διεθνή τύπο! Αυτό σημαίνει φονικό με ποταμάκι το αίμα να ρέει εν είδει αρτεσιανού!
Μα είναι σοβαρά λόγια αυτά κύριέ μου;
Να σου πω κάτι; Αν εσύ δεν μας πας και μας απειλείς πως δεν θα ξανάρθεις, κι εμείς, τέτοιους τουρίστες, δεν τους θέλουμε. Δεν είναι μπορετό να σκύψουμε για να μας …
Και διερωτώμαι πάλι. Αν μόνο σ’ αυτόν τον επισκέπτη ανάμεσα στις χιλιάδες άλλους, τύχανε τρία «φρικτά» περιστατικά, ποιος άραγες φταίει;
Ξέρετε ποιο ήταν το τρίτο; Δεν τον άφησαν, λέει, να ρίξει, (αν είναι δυνατόν!) το παραγάδι του εκεί που γούσταρε, γιατί φευ, ήταν η θέση που θα το έριχναν οι ντόπιοι ψαράδες!
Προσωπικά έχω την άποψη ότι οι νησιώτες μας είναι ευγενικοί και άνθρωποι με κουλτούρα, φτάνει να βρουν παρόμοια χαρακτηριστικά απέναντί τους.
Και νομίζω πως δυσφημίζεται ο τόπος μας με τέτοιες ανακοινώσεις στον τύπο.
Συμπίπτει βλέπετε να διαβάζουν κι άλλοι την εφημερίδα!
Κάτι ακόμα. Όπως ο τουρίστας θέλει να βρει πολιτισμό εκεί που πάει, το ίδιο κι οι ντόπιοι βιοπαλαιστές θέλουν οι τουρίστες να έχουν επίσης πολιτισμό.
Χρειάζεται κι από τις δυο πλευρές ένα πράμα σα συσπανσιόν, ή σα τα λάστιχα που βάζουν στα πλάγια της βάρκας, για να απορροφούν τους κραδασμούς και να απαλύνουν τα δυνατά χτυπήματα!
Αυτό το δυσεύρετο δώρο Θεού, το λέμε, ευγένεια!