«Η Ελλάδα είναι παράδεισος! Θα ήθελα να ζήσω όλη μου τη ζωή εδώ. Είστε πλούσιοι». Μου έλεγε πανευτυχής ο Αμερικανός Jerry A., καθηγητής Ιστορίας στο ...
«Η Ελλάδα είναι παράδεισος! Θα ήθελα να ζήσω όλη μου τη ζωή εδώ. Είστε πλούσιοι». Μου έλεγε πανευτυχής ο Αμερικανός Jerry A., καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα.
«Είμαστε πλούσιοι; Για ξαναπείτε το αυτό».
Σχεδόν τον παρακάλεσα να επαναλάβει αυτή την πανάκριβη σε αξία φράση, μέρες που ζούμε… Άσε που σκέφτηκα να το κάνουμε πανό και να το στήσουμε στην πλατεία Συντάγματος να μας ανεβάζει το ηθικό. Είναι σίγουρο πως κανείς δεν πρόκειται να το κουνήσει από εκεί.
«Ναι. Εσείς οι Έλληνες είστε πλούσιοι σε πολύτιμα αγαθά. Σε ασύγκριτη ομορφιά», έλεγε απλώνοντας τα χέρια του, σαν να ήθελε να αγκαλιάσει γύρω τα καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου και τα λευκά Κυκλαδίτικα ξωκλήσια και σπιτάκια. «Είστε πάμπλουτοι σε ιστορία σε πολιτισμό», συνέχιζε, δείχνοντας από μακριά τις αρχαιότητες της Δήλου. Εκεί στο ιερό νησί το θρησκευτικό κέντρο της κλασσικής αρχαιότητας όπου γεννήθηκε ο Απόλλωνας και η δίδυμη αδελφή του Άρτεμις. O μεγαλύτερος αρχαιολογικός χώρος της Ευρώπης υπό την προστασία της UNESCO.
Τα έλεγε μόνος του επιδεικνύοντας τις γνώσεις του και τον θαυμασμό του, σαν να απήγγειλε ποίημα. Μιλούσε για τις Κυκλάδες, που πήραν το όνομά τους από τον Κύκνο (το λέει στα Ελληνικά), αφού πλαισιώνουν κυκλικά σαν να προστατεύουν, σαν να αγκαλιάζουν την Δήλο, με τα μαρμάρινα λιοντάρια του 7ου π.χ. αιώνα να ξεχωρίζουν.
Εκεί που ο Αμερικανός καθηγητής απογειώθηκε ήταν αντικρίζοντας από τη θάλασσα την Σαντορίνη, με τον 4.000 ετών πολιτισμό της. Όταν σκαρφαλώνοντας επάνω με θέα την καλντέρα, άκουσε (μου ζήτησε να το μεταφράσω) τον γεράκο από την Οία, ακουμπισμένο στην μάντρα του να βλέπει για χιλιοστή ίσως φορά το ηλιοβασίλεμα.
-«Αυτό το μεγαλείο το έχετε δει άπειρες φορές. Την ομορφιά ρωτώ, δεν την συνηθίζει κανείς;»
-«Κόρη μου, το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης δεν είναι ποτέ το ίδιο»
Έχω μείνει άφωνη από αυτό το φιλελληνικό ξέσπασμα που τόσο έχουμε ανάγκη. Και δεν ήταν μόνο από έναν ξένο επισκέπτη της χώρας μας, ήταν από πολλούς. Αμερικανούς, Ευρωπαίους, Αυστραλούς, Νοτιοαμερικανούς, Ινδούς.
Εν πλω με τον Γαλιλαίο
Συνταξιδέψαμε για μια ολόκληρη εβδομάδα με τριάντα περίπου ταξιδιώτες και όχι τουρίστες, από όλα τα μέρη της Γης. Σε μια κρουαζιέρα στο Αιγαίο, όνειρο ζωής για πολλούς από αυτούς. Πάνω στο ξύλινο, ρομαντικό τρικάταρτο 50 μέτρων "Γαλιλαίο", της Variety Cruises, που φέτος συμπληρώνει 65 χρόνια δραστηριότητας στον θαλάσσιο τουρισμό. Ιδρυτής, το 1949, ο Διογένης Βενετόπουλος, που ξεκίνησε τότε με την περίφημη ZEUS.
Σήμερα 11 μικρά σκάφη αναψυχής διασχίζουν τις θάλασσες, με πίστη στο μοντέλο προσωπικής κρουαζιέρας, στην οποία μέσα σε λίγο χρόνο γίνονται όλοι μια κοσμοπολίτικη συντροφιά. Καμιά σχέση με την μαζικότητα των μεγάλων κρουαζιερόπλοιων. Ο νυν πρόεδρος της εταιρίας, Λάκης Βενετόπουλος, έντονη προσωπικότητα στο χώρο της ναυτιλίας, μιλάει για την αγάπη του στη θάλασσα και την περιπέτεια, καλωσορίζοντας τους εκάστοτε φίλους αυτών των ιδιαίτερων ταξιδιών, δίνοντας πάντα έμφαση στους προορισμούς με γοητεία.
Στα μικρότερα, πιο μοναχικά νησάκια, στις ελληνικές διαδρομές όπως η Φολέγανδρος, η Αντίπαρος, η Πολύαιγος, η Κύθνος και βεβαίως σε μουσεία και αρχαιολογικούς – ιστορικούς χώρους, όπως το Ακρωτήρι της Σαντορίνης, τη Μονεμβάσια. Όμορφη στάση στην Παροικιά της Πάρου, με το βυζαντινό αριστούργημα της Εκατονταπυλιανής. Με υποδέχτηκε ο αγαπητός Γιώργος Πίττας, λάτρης του Αιγαίου, ιδιοκτήτης του βουνίσιου παραδοσιακού συγκροτήματος "Λεύκες".
Αναψυχή και οικονομική κρίση
«Σκεφτήκατε καθόλου να αναβάλλετε ή να ακυρώσετε το ταξίδι σας στην Ελλάδα λόγω της κρίσης;», ρωτάω τους ξένους.
«Το περιμέναμε όλον τον χρόνο. Αγαπάμε την Ελλάδα και θέλαμε να την στηρίξουμε και ήρθαμε. Κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίσαμε. Μας είχαν συμβουλεύσει να έχουμε μαζί μας μετρητά. Είδαμε και τις περίφημες ουρές στις τράπεζες. Σιγά, στη χώρα μας αυτό είναι κάτι συνηθισμένο και στα μουσεία και στα εστιατόρια», απαντούν γελώντας.
Ο Διογένης
Ρωτάω τον Διογένη Βενετόπουλο, τον νεότερο, που δραστηριοποιείται στο χώρο με ζήλο, πόσο αισιόδοξος είναι για την πορεία του τουρισμού μας.
«Η χρονιά ξεκίνησε ως η πιο αισιόδοξη, θα χτυπούσαμε ρεκόρ αφίξεων. ‘Όμως, με αυτή την απαράδεκτη συνεχή πολιτική αστάθεια στην καρδιά της τουριστικής περιόδου ο χώρος του Yachting είχε πάγωμα κρατήσεων 50-60%». Είναι όμως επίμονος…
«Δικαιούμαστε να ήμαστε πρωταγωνιστές σε αυτό το κομμάτι της τουριστικής μας βιομηχανίας. Έχουμε στην Ελλάδα 4800 βραχονησίδες, 1200 νησιά και 46000 χιλιόμετρα ακτογραμμής. Αγωνιζόμαστε και θα τα καταφέρουμε», λέει με πίστη.
Ευπατρίδης της θάλασσας
Ένα από τα πιο κατάλληλα πρόσωπα στον τόπο μας, αλλά και διεθνώς, ώστε να μιλήσει για την ελληνική κρουαζιέρα, είναι ο αποκαλούμενος “Πατριάρχης” του κλάδου, ο επί 23 χρόνια πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατικών Πλοίων Ανδρέας Ποταμιάνος, με δύο αιώνες οικογενειακής διαδρομής στη ναυτιλία. Με την πρωτοπόρα ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ -κορυφαία στο είδος της- από το 1954. Ενδιαφέρουσα, πολύπλευρη προσωπικότητα με κοινωνικές ευαισθησίες, νομικός και οικονομολόγος. Ευπατρίδης που τον κέρδισε η θάλασσα.
Είναι φίλος και συζητάμε συχνά για την κρίση στην Ελλάδα και πώς θα ξεφύγουμε. Το δικό του προσωπικό στοίχημα είναι η αναγέννηση της κρουαζιέρας στον τόπο μας. Και η αναπτέρωση του ηθικού του κλάδου που έχει πληγεί, όχι μόνο τώρα από την κρίση, αλλά εδώ και χρόνια από τους αδέξιους εκάστοτε κυβερνητικούς χειρισμούς. Είχε προβλέψει, με αρθρογραφία του, ότι οι ξένες εταιρείες θα κατακλύσουν τις ελληνικές θάλασσες και ότι οι ελληνικές εταιρείες θα συρρικνωθούν. Τον πονάει πολύ που πολλές ελληνικές μαρίνες σκαφών βρίσκονται σε ξένα χέρια και μάλιστα τουρκικά.
Κι όμως είναι αισιόδοξος γιατί πιστεύει πως κάθε πολιτική αλλαγή, οποιαδήποτε, έχει ελπίδες να δώσει την ευκαιρία στους "νέους" να αντιληφθούν την πραγματικότητα στον χώρο της ναυτιλίας, και συγκεκριμένα στον χώρο της κρουαζιέρας και να μπορέσουν να την απεγκλωβίσουν. Η Ελλάδα είναι κορυφαία θαλασσοπόρος και το δικαιούται.
Εμείς και τα αστέρια
Για εμάς που ζήσαμε αυτήν την αξέχαστη εμπειρία ήταν μια όαση μέσα στην κρίση. Μια διαφυγή, έχοντας μάλιστα συμφωνήσει από κοινού να μην κάνουμε πολιτική συζήτηση πάνω στο σκάφος. Αυτό που πάνω από όλα θα μας μείνει είναι τα βράδια, εν πλω στο κατάστρωμα να κοιτάμε όλοι μαζί τα αστέρια και το κατακόκκινο καινούργιο φεγγάρι. Όλοι μαζί μια συντροφιά από όλα τα μέρη του πλανήτη.
Η Αμερικανίδα γιατρός Cassy (από το Κασσάνδρα) και ο γλυκύτατος Nolan, που δεν κοιμόταν το βράδυ στην καμπίνα αλλά έξω. Και μάλιστα σε μία στάση μας στο Ναύπλιο, τα χαράματα πήγε και ανέβηκε τα 999 σκαλιά στο Παλαμίδι, την ιστορία του οποίου του είχα πει. Είδε την ανατολή από εκεί πάνω και ξαναγύρισε στο σκάφος.
Επειδή είχε φουρτούνα μείναμε και ένα βράδυ στην Αίγινα, όπου είχα την καταπληκτική ευκαιρία να επισκεφτώ τον φίλο γλύπτη Κώστα Βαρώτσο, γοητευτικό δημιουργό, στο γυάλινο αέρινο σπίτι-ατελιέ του, στην κορυφή του νησιού, με απίστευτη θέα.
Όταν πρωτοανέβηκα στον Γαλιλαίο είπα στον καπετάνιο που με υποδέχθηκε ότι μου φαίνονται πολλές οι 7 ημέρες πάνω σε πλοίο. Το άκουσε και η Σουηδέζα Mont, μια αληθινή, φινετσάτη λαίδη που ζει στην Αυστραλία και μετά την Ελλάδα θα πήγαινε να επισκεφτεί την ζούγκλα της Σρι-Λάνκα. Γίναμε φίλες και θαύμασα τον δυναμισμό και την ανεξαρτησία της που, όπως έλεγε, δεν έχει σχέση με το χρήμα.
«Ποτέ μια κρουαζιέρα στην Ελλάδα δεν είναι μεγάλης διάρκειας. Παρακαλούμε να μην τελειώσει», είπε και έτσι έγινε.
Οι δικές μας Κυκλάδες
Θυμήθηκα, λοιπόν, όταν πριν χρόνια ο Έλληνας ΥΠΕΞ, Θ. Πάγκαλος, ετοιμαζόταν για ένα ταξίδι στα νησιά Φίτζι για την σύνοδο της Ε.Ε. με χώρες του Ειρηνικού. Ως διπλωματική συντάκτης της εφημερίδας Ελευθεροτυπίας, είχα εκδηλώσει ενδιαφέρον για αυτό το ταξίδι. Για λόγους πρακτικούς τελικά, ο Υπουργός δεν συνοδεύτηκε από δημοσιογράφους. Όταν επέστρεψε, με ζήλια, τον ρώτησα πώς ήταν…
«Έβρεχε», μου είχε πει. «Πάντως, τίποτα δεν συγκρίνεται στον κόσμο με τις δικές μας Κυκλάδες».