Τριζόνια. Λιλιπούτειο μεν, το μεγαλύτερο του Κορινθιακού δε. Και το μοναδικό κατοικημένο. Ένα άγνωστο νησί σε ένα σημείο-πέρασμα… Μικρό, πολύχρωμο ...
Τριζόνια. Λιλιπούτειο μεν, το μεγαλύτερο του Κορινθιακού δε. Και το μοναδικό κατοικημένο. Ένα άγνωστο νησί σε ένα σημείο-πέρασμα…
Μικρό, πολύχρωμο, ήσυχο. Μόλις 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μέγιστο μήκος τα 3 χλμ., διεκδικεί επάξια τον τίτλο ενός από τα μικρότερα νησιά της χώρας. Τα χρωματιστά του σπίτια, οι ελιές και ατελείωτες πικροδάφνες συνθέτουν τον χρωματικό πίνακα. Οσον αφορά την… ησυχία; Λείπει η βουή, καθώς οι μοναδικοί ήχοι που ακούει κανείς στα Τριζόνια είναι αυτοί των σκαφών που φθάνουν συνεχώς, των τζιτζικιών και των κυμάτων. Και των χαρούμενων επισκεπτών του. Τα αυτοκίνητα απαγορεύονται διά νόμου στο αγαπημένο νησί των ντόπιων και από τις δύο πλευρές – και από τη Φωκίδα και από την Αχαϊα.
Τα Τριζόνια βρίσκονται μια… δρασκελιά από τη στεριά, σε απόσταση μόλις 500 μέτρων από τις ακτές της Φωκίδας και συγκεκριμένα από τα χωριά Σπηλιά και Γλυφάδα. Τα καΐκια μεταφέρουν το ένα πίσω από το άλλο, σε μερικά λεπτά, όσους αποζητούν να απολαύσουν λίγες στιγμές ηρεμίας και να κάνουν και τη βουτιά τους στις πεντακάθαρες ακτές του μικρού αυτού νησιού με τις γωνιές που μοιάζουν να βγαίνουν από άλλη εποχή.
Ενας μικρός οικισμός 50 σπιτιών (οι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 160), ένα μικρό λιμάνι, μια εκκλησία, μια μαρίνα, μερικές ταβέρνες που απλώνουν τα τραπέζια τους μέχρι εκεί που χτυπάει το κύμα και τέσσερις παραλίες. Και αυτές στα… μέτρα του νησιού. Μια ακρογιαλιά μπροστά από το λιμανάκι, η Πούντα, 2 χλμ. νοτιοανατολικά από το λιμάνι και δυο ακόμη με θέα την Πελοπόννησο, τα Ασπρα Χαλίκια και οι Καψάλες. Αυτό είναι όλο και όλο το άγνωστο αυτό νησί του Κορινθιακού.
Ενα νησί-ιδανικός προορισμός για μονοήμερες αποδράσεις, για οικογενειακές διακοπές και για όσους αποζητούν την ηρεμία, ένας τόπος που χρησιμεύει ως ενδιάμεσος σταθμός για σκάφη αναψυχής που κατευθύνονται από τον Σαρωνικό και το Αιγαίο προς τον Πατραϊκό Κόλπο και το Ιόνιο και αντίστροφα. Τα παλιά χρόνια, μάλιστα, ήταν πραγματικά κομβικό σημείο στον Κορινθιακό κόλπο (αναφέρεται ότι απέχει το ίδιο από τη Λευκάδα και τον Πειραιά, 89 μίλια και από τα δύο μέρη). Στο απάνεμο φυσικό λιμάνι του νησιού παλαιότερα διανυκτέρευαν οι ναυτικοί προκειμένου να συνεχίσουν με ασφάλεια το ταξίδι τους την επομένη, ενώ σήμερα τα κότερα και τα γιοτ χρησιμοποιούν τη μαρίνα των Τριζονιών ως σταθμό ξεκούρασης.
Το νησί που ήθελε να αγοράσει ο Ωνάσης
Για την προέλευση του ονόματος του νησιού υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η μία θέλει να το οφείλει στο συμπαθές ομώνυμο έντομο, μια άλλη από παραφθορά της λέξης «τριονήσια», καθώς με αυτό το όνομα περιέγραφαν οι ντόπιοι το σύμπλεγμα των Τριζονίων που περιλαμβάνει τα τρία μεγαλύτερα νησιά, και μια τρίτη σχετίζεται με την ύπαρξη τριών θαλάσσιων ζωνών, απ’ όπου μπορεί κανείς να επισκεφτεί το νησί, δηλαδή από Ιόνιο (δυτικά), από Πειραιά (ανατολικά) και από Πελοπόννησο (νότια).
Το σίγουρο είναι ότι το νησί ξελόγιασε και τον τον Αριστοτέλη Ωναση, ο οποίος, όπως θέλουν οι αναφορές, την περίοδο που έψαχνε να αγοράσει ένα δικό του νησί, επισκεπτόταν συνεχώς τα Τριζόνια και αναζητούσε τρόπο να τα αποκτήσει. Κάποιοι παλαιότεροι θυμούνται ακόμη τις επισκέψεις του με τη θαλαμηγό «Χριστίνα» και το υδροπλάνο. Ο Ελληνας κροίσος όμως, όσο κι αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να αποκτήσει το μικρό αυτό νησάκι του Κορινθιακού και έβαλε πλώρη για το Σκορπιό.
iefimerida.gr